“Birinci Dünya Savaşı’nda Türk Ordusuna karşı, Galip devletler yanında savaştığını ileri süren Ermeniler, İmparatorluk topraklarının paylaşımıyla ilgili olarak Paris’te toplanmış bulunan Konferansta sahneye çıktılar ve doğuda Kafkasya’dan Akdeniz’e kadar uzanan ve Anadolu’nun hemen hemen yarısını içine alan, “Büyük Ermenistan” kurma hayallerini savundular. Ermeniler bu emellerini gerçekleştirmek için, Birinci Dünya Harbi sonlarında Erivan bölgesinde gerçekleştirmek için, kurmuş oldukları Ermenistan dev sınırları içinde ve dışında kalan, özellikle Erivan, Kars ve Nahcivan bölgelerindeki Türkler ıstık halinde yok etmeye ya da başka yerlere göçe zorladılar. Ermenilerin Türkleri katletmesi olayların, Türk ordusunun Mondros Müzakeresi bölümlerine göre bölgeden çekilmesi üzerine daha da yoğunlaştı. Bu bölgede yaşayan Türk halkı kendilerini Ermenilere karşı korumak için milli şuralar kurdular. Bunlar Artvin, Ahıska bölgesi Açare Milli Şura Hükümeti, Kars, Ardahan, Göle bölgesinde Güngbet, Kafkas Cumhuriyeti Kağızman Milli Şurası, Nahcivan ve Ordubad Milli Şurası idi”[1].
[1] Koçaş, s. 88.