Türkler, Bizanslılarla birlikte kendileriyle savaşan Ermenilere nasıl davranmışlardır? Bizans'a yaptıkları gibi onları hakir mi görmüşler, zulüm mu yapmışlar, yoksa kilise ve manastırlarını mı yakmışlardır. Ermeniler başta olmak üzere Selçuklu yönetiminde yaşayan bütün gayrimüslim azınlığa gösterilen hoşgörüyü Urfalı Meteos da kaydetmiştir. Selçuklu Türkleri, Ermenilere ve diğer gayrimüslim halka Bizanslıların göstermediği hoşgörüyü göstermiş ve onların dinlerini ve sosyal yaşantılarını korumalarını sağlamıştır. Bu anlayış, Anadolu Selçuklu döneminde de devam etmiştir. Gösterilen tüm bu hoşgörülere rağmen, bazen Ermenilerin Bizanslılara ve Haçlı seferleri sırasında Haçlıların yanlarında yer aldıkları da bilinmektedir[1].
Selçuklu yönetiminde yaşayan bütün gayrimüslim azınlığa gösterilen hoş görüyü Urfalı Meteos şu şekilde kaydetmiştir:“539 (27 Şubat 1090-26 Şubat 1091) tarihinde Ermeni Katogikosu Barseg, Cihangir Sultan Melikşah’ın yanına gitti. Katogikos bazı yerler de Hıristiyanların tazyik edildiğini, Tanrı'nın kiliseleri ile ruhanilerden vergi istenildiğini ve manastırlarda Piskoposların vergi için tazyik edildiğini görüp, İranlıların ve bütün Hıristiyanlıların Alicenop ve tatlı sultanının huzuruna gidip, bütün bunları ona arz etmeye karar verdi. Sultan Sengar Barşey’i huzura kabul edip, ona büyük iltifat gösterdi ve onun arzularını yerine getirdi. Sultan, bütün kilise ve manastırları ve ruhanileri vergiden muaf tuttu ve Ermeni Kategikosuna Fermanlar verip onu iltifatla uğurladı”[2].
[1] Koçaş, s. 86.
[2] Koçaş, s. 87.