''Yer değiştirme kararı, bağımsız Ermenistan kurma düşüncesiyle, savaş içindeki kendi devletlerini arkadan vuran Ermenilerin verdikleri zararı önlemek gayesiyle zorunlu olarak alınmıştır. Ruslar ve İtilaf Devletleri’nin Ermenileri nasıl kandırdıkları ve kışkırttıkları, belgeleriyle sabittir. Savaşta ele geçirdikleri yerlerin kendilerine verileceği ve bağımsızlıklarının tanınacağı gibi vaatlere kanan Ermeniler, birçok ihtilal cemiyeti kurmuşlardır. Ermeniler, yer değiştirme öncesinde başlattıkları tedhiş faaliyetlerini, göç sırasında da sürdürmüşlerdir. Gerek sınır bölgelerinde, gerek iç bölgelerde düşmanla işbirliği yapmışlar; Müslüman halka karşı katliamlarda bulunmuşlardır.''[1]
''Ermeni mezalimi Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra da devam etmiştir. 1920’de Hanov adlı bir Ermeni komutasında Nahçivan’a giden 1,200 kişilik birliğin, oradaki Müslümanlara yaptıkları mezalim bunun en çarpıcı örneklerinden biridir. Ayrıca 3 ve 7 Mart 1921 tarihlerinde Mamuretülaziz (Elazığ) vilayeti vali vekili Mümtaz bey’in gönderdiği telgraflardan, Fransızların korumasına giren Ermenilerin Kilikya’dan Adana’ya kadar bağımsız bir Ermenistan hayali içinde bulundukları anlaşılmaktadır.''[2]
[1] İsmet Binark, Asılsız Ermeni İddiaları ve Türkler’e Yapılan Mezalim, Ankara: Ankara Tic. Odası Yayınları, 2001, s. 66.
[2] Binark, s. 69.