“Tarih boyunca Romalılar, Persler ve Bizanslılar tarafından Anadolu’nun bir yerinden diğerine sürülen, savaşlara itilen ve çoğu kez üçüncü sınıf vatandaş muamelesi gören Ermeniler, Türklerin Anadolu’ya girişlerinden sonra; Türklüğün adil, hoşgörülü, birleştirici töre ve inancından yararlanmışlardır. “Ermenilerin Altın Çağı” olmuştur. Asıl nedenler arasında en önemlisi Ortodoks Bizanslıların Gregoryen Ermenileri zorla Ortodoksluğa sokmak için uyguladıkları büyük baskılar, Ermenilerin toleranslı Türk idaresine karşı sempati ile bakmalarına yol açmış ve hatta Türklerin Anadolu’yu fethetmelerine yardımcı olmuşlardır. Türklerin gösterdiği adil ve hoşgörülü politikadan gayet memnun kalan Ermeniler, Selçuklu devletinin idaresini isteyerek kabul etmişlerdir. Ermeniler, Selçuklular çağında elde ettikleri dini, kültürel ve ekonomik hürriyeti iyi kullanarak hem varlıklarını rahatlık içinde devam ettirmişler, hem de Türk kültür ve uygarlığı ile kaynaşarak mutlu ve refah dolu bir hayat sürmüşlerdir”[1].
[1] Saray, s. 10.